บนเส้นทางนักเขียนของผมเริ่มต้นด้วยการเป็นนักเขียนสมัครเล่นเขียนบทความที่ตัวเองสนใจบน Blog เขียนสะสมเล็กๆ น้อยๆ ไปเรื่อยๆ เขียนจากความเข้าใจสื่อสารแบบตรงไปตรงมาไม่ได้มีเทคนิคในการเขียนอะไรมากมาย ซึ่งก็พยายามฝึกเรื่อยมา จาก Blog กลายเป็นนักเขียนคอลัมนิส จากนักเขียนคอลัมนิสก็ได้มีประสบการณ์กลายเป็นนักเขียนหนังสือร่วมกับเพื่อนๆ และก็นับจากนั้นการเขียนก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีิวิตของผม คว้ารางวัลมาบ้างจากงานเขียน แต่ที่หนึ่งที่ผมเขียนมายาวนานผ่านช่วงการปรับมาหลายช่วง นั่นคือ หนังสือพิมพ์คมชัดลึกครับ
ผมเริ่มเขียนหนังสือพิมพ์คมชัดลึกมาถึง 4 ปี 2 เดือน บทความครั้งแรกฉบับวันที่ 24 เมษา 59 (2012) จนมาถึงเมื่อสัปดาห์ที่ผ่าน หนังสือพิมพ์แจ้งว่า จำเป็นต้องปรับและลดหน้า ในครั้งนี้คอลัมของผมก็หลุดออกจากเล่มซะแล้วครับหลังจากผ่านมาและลุ้นอยู่หลายครั้ง แต่มีเรื่องที่น่าตลกอยู่เรื่องนึงครับคือ บทความแรกและบทความสุดท้ายมันมีความน่าสงสัย น่าแปลก อย่างนึง บทความแรกเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ผมเขียนเรื่องเกี่ยวกับ Hologram ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่เอาคนตายมาทำให้มีชีิวิตอีกครั้งด้วยเทคโนโลยี โฮโลแกรม เลยเอา 2Pac ศิลปินผู้ล่วงลับมาจัด Concert ได้ หัวข้อเลยตั้งว่า “เทคโนโลยี ช่วยคนตายฟื้นคืนชีพได้ ” คนอ่านเกือบ 3000 คนในหน้าเว็บไซต์ สำหรับบทความแรกซึ่งก็ดีเกินคาด และจนมาถึงหัวข้อล่าสุดผมก็เขียนเรื่อง “ตายวันนี้สะดวกกว่าเดิม” เป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาเรื่องการตายของมนุษย์ว่ารู้สึกอย่างไร และผมก็เล่าถึงบริการเกี่ยวกับความตายมากมายที่สามารถใช้บริการได้ผ่านออนไลน์ ตั้งแต่การสั่งโลง ไปจนถึงบริการจัดงานตั้งแต่ต้นจนจบ ถือเป็นการเริ่มต้นและจบด้วยหัวข้อเรื่อง เป็นๆ ตายๆ ที่ทั้ง 4 ปีที่ผ่านมาก็มีคน 2 บทความนี้แหละที่เขียน จาก 120 บทความ
