ความเสมอต้นเสมอปลายเป็นสิ่งที่เราถูกสอนมาให้มี ไม่ว่าจะตั้งแต่ประถม มัธยมหรือการทำงานในปัจจุบัน เพราะเมื่อมันได้ขึ้นชื่อว่ามีความเสมอต้นเสมอปลายแล้ว แสดงว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่ต้องทำอย่างต่อเนื่องรักษาความดีของการกระทำไปเรื่อยๆ
สิ่งที่ผมกลัวเสมอเมื่อเราเริ่มก้าวหน้ามากแค่ไหนก็ตาม ผมมักจะกลัวการลืมตัว เหตุที่กลังการลืมตัวนี่ก็เพราะว่า พื้นฐานของความเป็นปุถุชนคือความมีกิเลส เมื่อเราประสบความสำเร็จอาจจะน้อย หรือมาก เรามักจะหลงกับสิ่งนั้นและเมื่อหลงมันก็คือการขาดสติที่ทำให้เราลืมตัวได้ทุกเมื่อ เมื่อลืมตัวสิ่งที่ตามมาคือความหย่อน หย่อนในการกระทำต่าง ถ้าเป็นทางธุรกิจเราอาจจะหย่อนในการรักษาคุณภาพเพราะหลงคิดว่าเราทำดีแล้ว เราอาจจะหย่อนในการใส่ใจซึ่งมันแสดงออกมาที่ผลของการทำงานทั้งนั้นเลยครับ เมื่อเราหย่อน ในฐานะนายจ้าง ลูกจ้างก็หย่อน ในฐานะหัวหน้า ลูกน้องก็จะหย่อนไปด้วยการทำงานก็ไม่ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าที่ควรจะเป็น ผมเริ่มทำธุรกิจมาตั้งแต่มัธยมด้วยการรับงาน Freelance ในสายงานที่เราถนัด โชคดีของการเริ่มต้นเร็วกว่าคนอื่นก็คือการได้พบเจอประสบการณ์จริงในโลกที่ไม่ได้สวยไปทั้งหมดก่อนใคร ผมเจอคนที่เอาเปรียบ คนที่โกหก คนที่หลอกลวง คนที่ไม่จริงใจ จำนวนมากพอที่จะเริ่มเรียนรู้ที่จะเอาตัวรอดและมองคนได้เก่งขึ้น ทุกครั้งที่ผมเจอคนไม่ดีก็จะปล่อยมันไป และพูดกับตัวเองเสมอว่าเราจะไม่เป็นและไม่ทำอย่างที่เขาทำ และวันนี้หลายๆ ครั้งผมก็กลายเป็นคนอย่างคนที่ผมเคยบอกว่าไม่อยากเป็นแวะเวียนมาให้เห็นบ้าง แต่กลับไม่ได้เห็นจากคนอื่นแต่กลับเห็นในตัวเอง บางครั้งผมก็เป็นเจ้านายที่ละเลยในหน้าที่บ้าง เป็นนายจ้างที่พูดจาไม่ดีเมื่อไม่ได้ดั่งใจ เป็นคนที่ต่อรองรักษาผลประโยชน์อย่างเอาเป็นเอาตาย เป็นคนที่หวังแต่ผลกำไร ผมก็เป็น ทั้งที่เคยบอกกับตัวเองว่าไม่อยากเป็นอย่างนั้น
แต่สิ่งสำคัญเลยก็คือเราต้องมีความรู้สึกนึกได้ว่า เรากำลังเป็นอยู่คือรู้ตัว รู้ตัวว่าเผลอขาดสติทำในสิ่งที่ไม่ดีลงไป ทำสิ่งที่แม้แต่กระทั่งตัวเองก็ไม่ชอบ เพราะถ้าเรายังคิดได้ ก็เท่ากับว่าเรายังเตือนตัวเองได้
ผมจึงชอบเลือกที่จะทำงานกับคนที่ขยันและ Hyper ครับเพราะผมจะรู้สึกเสมอว่าเราจะหย่อนไม่ได้เลยเพราะมีหัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงานที่เป็นส่วนหนึ่งผลักดันให้เราต้องวิ่งไปพร้อมๆ เขางานที่ร่วมกันด้วยความตั้งใจจึงประสบความสำเร็จโดยมากครับ ไม่ได้เป็นเพราะเก่ง แต่เป็นเพราะความกระตือรือร้นสภาพแวดล้อมนี้ที่เสริมให้การทำงานมันมีความคืบหน้าและมุ่งไปในทางที่สำเร็จได้ไม่ยาก นั่นคือผมมีคนรอบข้างเคยทำหน้าที่เตือนผมอยู่เสมอโดยที่เขาไม่รู้ตัว เพราะเขาสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีขึ้นมาเตือนผมว่าต้องทำงานให้ดี และเตือนตัวเองเสมอ
ผมมีอาจารย์อยู่สองคนที่ให้แง่มุมบวกในการทำงานให้ประสบความสำเร็จ คนแรกก็คือ อาจารย์ เกรียงศักดิ์ เจริญวงศศักดิ์ ผมค่อนข้างคุ้นชินกับแกมาก เพราะหนังสือที่แกเขียนนั้นเป็นหนึ่งสือที่ผมหยิบมาอ่านบ่อยที่สุด ทุกๆ ครั้งที่อยากจะให้กำลังใจตัวเอง ทุกๆ ครั้งที่อยากจะได้แง่มุมดีๆ เพื่อเตือนตัวเอง ผมซื้อหนังสือของแกมาสองเล่มครับ เล่มบางๆ แต่ให้อะไรกับผมมหาศาลมาก เปิดกันจนหนังสือเปื่อย เน่า ดำ มาก หนังสือบางความยาว 92 หน้าที่มีชื่อว่า “ข้อคิดเพื่อการทำงาน” และอีกเล่มชื่อ “ข้อคิดเพื่อความสำเร็จ” ราคาเพียง 65 บาทครับ ผมซื้อเล่มที่ตีพิมพ์ครั้งที่สองปี 46 ปีนี้ 56 แล้วก็ยังหยิบมาอ่านอยู่เสมอ ข้างเป็นข้อคิดเล็กๆ สั้นๆ เรื่องการทำงานต่างไม่ว่าจะเรื่องทัศนคติ ความล้มเหลวในการทำงาน ความรู้ความสามารถ ความคิด จริยธรรม เป็นคำ ประโยคสั้นๆ ที่ฟังแล้วได้แรงบันดาลใจ ได้มุมมองที่ดีขึ้น
ท่านที่สองที่เป็นอาจารย์ด้านความสำเร็จของผมอีกคนนั่นก็คือ คุณบัณฑิต อึ้งรังสี หนังสือเรื่องการเอาชนะโชคชะตา เล่มที่ผมได้จากเจ้านายเก่า ในบริษัทแรกที่ผมเข้าทำงานเมื่อจบปริญญาตรีใหม่ๆ อ่านเรื่องความโชคดีของการวิ่งหาโอกาสที่จะได้ครอบครองโชคชะตาที่ดี ทำให้ได้แรงบันดาลใจแง่มุมในการใช้ชีวิตให้ประสบความสำเร็จหลายอย่าง ซึ่งทำให้ผมรู้สึกไม่ท้อ ที่จะพยายามวิ่งเข้าหาโอกาสก่อนที่โอกาสจะวิ่งเข้ามาหา หรือไม่ก็สร้างโอกาสให้ตัวเองซะเลย เป็นหนังสือขายดีที่แนะนำอีกเล่มควรจะเก็บไว้ ผมซื้อเล่มนี้เป็นครั้งที่สองเพราะครั้งแรกผมให้เพื่อนคนไหนยืมอ่านก็ไม่ทราบและก็ไม่เห็นมันอีกเลย
เราเป็นมนุษย์ครับ เราขี้เกียจ เราเอาแต่ใจ เราไร้เหตุผล เราทำผิด เป็นอะไรที่ทุกคนเป็นครับ แต่สิ่งสำคัญของความสำเร็จก็คือ อย่าปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นอยู่กับเราจนชินชา เราต้องมีสถิคอยเตือนตัวเองให้สม่ำเสมอ ความสำเร็จก็อยู่ไม่ไกลครับ
